Interbellum - 1918-1940

Na de Eerste Wereldoorlog herstelde de afficheproductie, net zoals de economie, zich maar moeizaam. Vele ontwerpers bleven nog een tijdlang aan de anekdote en het historicisme van 1900 verslaafd. Als voornaamste oorzaak van het débacle geldt het ontbreken van een gespecialiseerde opleiding tot het reclameontwerp. Daaraan werd pas verholpen in 1926 met de oprichting van het Brusselse Instituut Ter Kameren onder leiding van Henry Van de Velde. In de jaren '30 zouden de afgestudeerde grafici grote naam maken

Kort daarvoor, in de jaren '20 nog, kende België nochtans enkele grote figuren maar die wisten geen blijvende stempel te drukken op de rest van het publiciteitsontwerp. Jozef Peeters, Jos Leonard en Marcel-Louis Baugniet schraagden de doorbraak uit het artistieke isolement van steden als Antwerpen en Brussel. Ze assimileerden invloeden van De Stijl, het kubisme, futurisme, ... Ook het expressionisme en de art déco kenden veel vertegenwoordigers.

Francis Delamare startte in die laatstgenoemde richting, kwam in de ban van het werk van een Leonetto Capiello en Jean d'Ylen en leverde erg veel commercieel werk met zijn studio "Delamare & Cerf". Leo Marfurt, Zwitser van geboorte, vestigde zich in België. Beïnvloed door het Europese modernisme van die dagen, bracht hij de affichekunst in dit land weer op een internationaal niveau. Vele jonge grafici lieten zich door zijn aanpak inspireren.